Mijn redder in nood

Een tijdje vrijgezel is toch wel iets wat fijn en prettig is. Maar soms verlang je wel naar liefde om je heen. Elke dag dat je thuiskomt dat er iemand op je wacht en je warm gevoel in je lichaam geeft. Maar dat zit ervoor een tijdje niet in, ben ik bang. De juiste ben ik nog niet tegengekomen en verliefd word ik ook niet snel. Soms is dat handig als je een one-night-stand hebt. Ik zit hier op de bank en de tv staat aan op een muziekzender. Mijn gedachten dwalen af na wat er afgelopen nacht is gebeurd. Een klein glimlachje komt op mijn lippen. Gisterenavond belde mijn beste vriendin mij om te vragen of mee ging stappen. Ik was al een tijdje niet uit geweest, omdat ik daar geen behoefte aanhad. Op zich had ik wel zin. Dus ik zei dat het wel goed was. Met nog een paar vriendinnen kwamen ze later bij mij thuis en daar hebben we lekker zitten tutten, lachen en babbelen. Rond een uur of 12 zijn we naar onze vaste kroeg gegaan. Toen we daar aankwamen was het al aardig druk. De uitsmijter herkende ons en lachte vriendelijk naar ons. Het is best een lekker ding, gespierd, mooi donker haar en van die sprekende blauwe ogen. Ik had eigenlijk nooit echt aandacht aan hem geschonken, maar op een of andere manier trok hij me nu wel aan. We stapten naar binnen en een walm van sigaretten- en dranklucht kwam ons tegemoet. Het klonk er al aardig gezellig. We vonden nog ergens achter in de kroeg nog een plekje en daar gingen we zitten. De wijn vloeide die nacht flink. We dansten heel wat af. Rond een uur of 4 werd het wat rustiger en konden we wat beter zien wie er allemaal waren. Er kwam een groepje jongens op ons af. Ze hadden al aardig wat op en ze waren eerder vervelend dan vriendelijk. Ze begonnen aan ons te zitten en wij waren daar niet van gediend. Een van mijn vriendinnen liep uit wanhoop naar de uitsmijter en legde uit wat er aan de hand was. Samen met een collega van hem kwamen ze onze kant op en spraken de jongens aan. Ze gingen uiteindelijk weg, uit de kroeg, ver weg van ons, gelukkig. We gingen weer op ons plekje zitten en we babbelden verder. Een van de uitsmijters kwam weer naar ons toe en hij ging naast mijn beste vriendin staan, die zat tegenover mij. Zo kon ik hem wat beter bekijken. Ik voelde een raar gevoel door mijn lichaam en mijn gedachten dwaalden af. Hoe hij mij aanraakte met zijn stevige zachte handen. Lang kon ik niet van deze gedachten genieten, want een andere vriendin stootte mij aan om wat tegen mij te zeggen.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *